ALON

Ang alon ay tila isang kamay na sagana sa pag-ibig. 

Handa niyang kumutan ng pagkalinga ang mga pusong nangangtog sa lamig. 

Waring isang lunas na maaring humilom ng sakit. 

Ang kanyang paanyaya ang magsisilbing mga munting bulong. 

Katulad ng mga alon sa karagatan, 

matutuhan sana nating salubungin ng yakap at tapik 

ang mga pusong lagalag na nahanap 

tayong kanilang marapat na pagbalingan ng pahinga 

ang kanilang mga pagod at pagal na mga paa. 

Hindi man natin natin sila maaring masamahan palagian, 

ngunit iparamdam natin sa kanila 

ang ating mga kamay na handang akapin 

ang kanilang mga hikbi at ang ating mga pandinig 

para sa kanilang pagtatanong.

Kahit man lamang sa mga munting segundo ng tawag sa telepono. 

Hayaang ang ating tinig ang kanilang maging pahinga kahit saglit. 

Maging bukas tayong pantalan sa kanilang kagustuhang mamalagi

at lumayo mula sa ingay at salimuot ng mundo. 

Paminsan minsan, katulad tayo ng mga alon, 

lumilisan sandali para maghanap ng kaunting kislap 

at mga dahilan para muling makangiti, 

Maaring sa bingit at kalagitnaan, 

maari tayong magkamali, 

Subalit maaring sa ating pagbalik 

ay maging malakas tayong muli. 

Katulad ng mga alon, nawa patuloy tayong magpabalik-balik 

sa mga danas na sa atin ay maka-ilang ulit nang sa atin ay nagpagguho at bumuo. 

Ganito rin tayo noon, 

Minsang humantong na hinanap ang kabuluhan at saysay 

ng ating paghinga sa mundo, 

na dahil sa pagpiling magpatuloy at tumindig, 

nanatili tayong buo. 

2024

Abellon