PANUNUMPA

Itataas ang kanang kamay. 

Ipipikit ang mga mata. 

Iingatan ang puso na huwag kaligtaan 

ang mga bagay na mananatili at mahalaga. 

Magiging mas mapagtimpi, 

pakakawalan ang pagdududa. 

Matutong mangarap nang matayog 

at hindi magmimithi nang maliit. 

Kung mabigo, hindi mangingiming sumubok ulit. 

Mas pipiliing magpatuloy na akapin ang kabuuan. 

Magmamahal nang walang inaasam na anuman. 

Hahayaan ang tadhanang magbalik ng aking pagbibigay nang walang pagsubali. 

Lagi’t laging maniniwala sa kapangyarihan ng pag-ibig na hindi handang bumitiw.

Anuman ang kahihinatnan, magiging mapagpasalamat 

sa pagkakataong 

nakapag-unat ng mga bisig 

na naging kanlungan nila 

sa oras ng walang katiyakan. 

Na pananatilihin ang puso na maging tahanan na handang tanggapin ang mga nawawalan. 

Magiging kamay na tatapik sa kanilang mga balikat sa mga sandali ng kalituhan.

Na magiging mga mata, na lagi silang susubaybayan at iingatang lagi. 

Magiging mga paa, na tutulungan silang humakbang, at mangarap muli.